\wróżyć z kart гадать на картах;
wróżyć z kart — гада́ть на ка́ртах
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
wróżyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, wróżyćżę, wróżyćży, wróżyćżony {{/stl 8}}– wywróżyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} przepowiadać komuś przyszłość, odgadywać przeszłość, czyjąś naturę na podstawie różnych znaków : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wróżyć — z fusów «przewidywać, wnioskować o czymś na podstawie nikłych, niewystarczających przesłanek»: Przewidzenie tendencji cenowych na tak długi okres przypomina raczej wróżenie z fusów. PTJ 4/1995. – Nie umiem jednak powiedzieć, jak długo jeszcze… … Słownik frazeologiczny
wróżyć — ndk VIb, wróżyćżę, wróżyćżysz, wróż, wróżyćżył, wróżyćżony 1. «odgadywać, przepowiadać przyszłość, np. z układu kart, cyfr, gwiazd lub w inny sposób; stawiać kabałę» Wróżyć z gwiazd, z kart, z ręki. ◊ pot. Na dwoje babka wróży (wróżyła) «nic… … Słownik języka polskiego
wróżyć z fusów — {{/stl 13}}{{stl 7}} przewidywać coś, nie mając wystarczających przesłanek do wnioskowania : {{/stl 7}}{{stl 10}}W naszych szerokościach geograficznych, kto przewiduje dalej, wróży z fusów. (DzP) {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fusy — Wróżyć z fusów zob. wróżyć … Słownik frazeologiczny
karta — ż IV, CMs. kartarcie; lm D. kart 1. «luźny kawałek papieru, różnego kształtu i różnej wielkości (często druczek, formularz, dokument); także: część składowa książki, zeszytu, czasopisma itp., obejmująca dwie stronice» Czysta, zapisana karta.… … Słownik języka polskiego
andrzejki — blp, D. andrzejkijek «wieczorna zabawa młodzieży urządzana w przeddzień imienin Andrzeja (29 listopada) połączona z rozmaitymi wróżbami dotyczącymi przyszłości uczestników zabawy» Urządzać andrzejki. Bawić się, wróżyć na andrzejkach … Słownik języka polskiego
czytać — ndk I, czytaćam, czytaćasz, czytaćają, czytaćaj, czytaćał, czytaćany «przebiegając wzrokiem po napisanych lub wydrukowanych literach albo innych symbolach, formułować w umyśle lub na głos odpowiadające im dźwięki językowe; zapoznawać się z… … Słownik języka polskiego
dłoń — ż V, DCMs. dłoni; lm M. dłonie, D. dłoni, N. dłoniami a. mi 1. «wewnętrzna strona ręki od napięstka do nasady palców» Stwardniała skóra dłoni. Bąble na dłoni. Dłonie puchły od oklasków. Trzymać, ukryć coś w dłoni. ◊ Czytać, wróżyć itp. z dłoni… … Słownik języka polskiego
gwiazda — ż IV, CMs. gwieździe; lm D. gwiazd 1. «ciało niebieskie złożone z gazów i plazmy, świecące wskutek reakcji termojądrowych zachodzących w jego wnętrzu; punkt świetlny widoczny na ciemnym niebie» Niebo usiane gwiazdami. Gwiazdy bledną, gasną,… … Słownik języka polskiego
kabalarka — ż III, CMs. kabalarkarce; lm D. kabalarkarek «kobieta umiejąca kłaść kabałę, wróżyć z kart itp., zajmująca się tym zawodowo; wróżka» … Słownik języka polskiego
